Vorig jaar besprak ik het voorgaande album van dit quartet, Color Studies, voor Rootstime en die was uitermate positief en hetzelfde gaat ook op voor dit nieuwe werkstuk van Brigitta en haar companen. De bezetting is hetzelfde met de Zweedse maar inmiddels vanuit Berlijn opererende Flick op tenorsaxofoon, Andreas Schmidt op piano, James Banner op bas en Max Andrzejewski op drums. Van de 11 composities op dit album zijn er 8 geschreven door Birgitta, de overige 3 zijn “How deep is the ocean” van Irving Berlin, een van haar lievelingsmelodieën uit het Great American Songbook, “All the things you are” van Jerome Kern en Oscar Hammerstein en “Til dig ur hjärtegrunden” uit Den svenska psalmboken”, alle arrangementen zijn van Brigitta.

Zoals ik de vorige keer al beschreef heeft het saxofoonspel van Flick een fluweelzachte klank gelijk aan Westcoasters als Bill Perkins, Al Cohn of iemand als Bud Freeman. “Color Studies #4,#6 en #7” vormen een onderdeel van de serie Color Studies waarmee ze al begon op het vorige album. Ze beschouwt deze als een soort etude sketches met een bepaalde geluidskleur of muzikale structuur die ruimte bieden voor experimenteren. Al bij de eerste noten van het openingsnummer “Color Studies #4“ wordt het duidelijk wat de klankkleur is van dit album, zacht aangezette sax-klanken tegen een achtergrond van een subtiel bewegende ritme machine. “Ida Selma” is een prachtig voorbeeld hoe gevoelvol Brigitta haar emoties kan uiten op haar instrument, het is een eerbetoon aan haar nicht en de rest van de familie, een nummer vol van eerlijke emotie. Ook in “Cycle” is er sprake van een gedragen achtergrond waarover de muzikanten hun solistische voetsporen achterlaten hetgeen een wonderschoon klankbeeld achterlaat. Ik vergeleek haar tenorspel al eerder met fenomenen uit de Westcoast jazz, maar na diverse beluisteringen kom ik daar nu op terug, o.k. de zachte toon aanzet, maar de innoviteit en het verrassingseffect maken het toch wel echt tot muziek van deze tijd.

Tot een van de hoogtepunten mag toch wel gerekend worden het nummer “Hope”, niet alleen vanwege de kritieke positie waarin de wereld zich heden ten dage bevind, maar bovenal door de sfeer die dit nummer uitstraalt dat zich kan vertalen als een angstkreet, ik weet niet wat Brigitta in haar hoofd had toen ze dit nummer schreef, maar het is wel een overtuigende weergave van de hedendaagse politieke situatie. De Zweedse psalm “Till dig ur hjärtegrunden” sluit daar feilloos bij aan, dat kan geen toeval zijn, het klinkt in ieder geval uiterst indrukwekkend en mede daardoor toepasselijk. Ik had het nog niet over haar versies van de klassiekers “How deep is the ocean” en “All the things you are”, bij deze dus, perfecte interpretaties, heel liefdevol en overtuigend gebracht waar vooral de versie van de laatste een grote indruk bij mij maakte door het uiterst subtiele samenspel en het gevoelvolle basspel van James Banner, een schot in de roos ! Maar dat geldt evenzeer voor de rest van het album, de vorige was al raak, maar dit is bingo, wat een heerlijke muziek, waarom niet deze klanken uitgezonden op de radio i.p.v. de muzakbagger !

Jan van Leersum.